Tour of Hope

Dinsdag 1 juli:

Het begon voor mama en mij heel vroeg in de ochtend. We waren van plan om ten laatste rond 6u te vertrekken maar aangezien de match Duitsland – Algerije zo spannend was en mama maar om 00.30 in haar bed lag, is het uiteindelijk 7u geworden eer we vertrokken richting Pra Loup! De eerste tussenstop was in Luxemburg waar we bijtankten en ons ontbijt opaten voor we onze reis verder zette. Na nog 2 tussenstops van telkens een half uurtje kwamen we eindelijk aan rond 20.10 aan onze Chambres d’hôtes in Pra Loup!

Bij aankomst had ik onmiddellijk onze vrienden Peter & Liesbet verwittigd. Zij waren de avond ervoor al aangekomen. Aangezien België die avond tegen USA speelde op het WK voetbal vroegen ze of we mee kwamen om iets te eten in Barcelonette en dan samen gezellig te supporteren voor ons Belgenlandje in 1 van de café’s die de match rechtstreeks uitzonden buiten op hun terras. Wij moesten ook nog eten dus sloegen wij deze uitnodiging niet af en nadat we ons hadden opgefrist en omgekleed reden we richting Barcelonette. Na een beetje zoeken ( lang leve Google maps 😉 ) vonden we uiteindelijk het restaurantje waar ze ons zaten op te wachten! Daar leerden we Erik en zijn vriendin Myriam kennen. Het was een heel leuke avond die zoals jullie weten super eindigde met een winst tegen mijn 2de thuisland (wat ik dan weer spijtig vond voor mijn Amerikaanse vrienden waarmee ik tijdens de match aan het smsen was 😀

Woensdag 2 juli:

Na enkele uren geslapen te hebben gingen we vroeg in de ochtend richting Office de Tourisme waar ons Tour of Hope dorpje zou opgezet worden zodat alles mooi klaar zou staan tegen dat de eerste deelnemers zouden aankomen. Rond de late namiddag / vroege avond kwam ook de rest van de STK mensen toe.

‘s Avonds zijn we dan allen samen gezellig iets gaan eten en dan allemaal op tijd in ons bedje want de volgende dag begon de eerste bergrit voor onze vrienden 😉

Donderdag 3 juli: Col de Pontis

De eerste dag van Tour of Hope ging officieel van start! Na een korte briefing van de mensen van Globe Events(die ze elke dag kregen) mochten de deelnemers van start gaan op weg naar de eerste col: Col de Pontis!

Gisterenavond werd er samen met ons groepje beslist dat mama en ik bezemwagen zouden spelen voor onze groep deze week. We zouden ze volgen in geval ze iets nodig hadden, of als ze bv. hun jasjes wouden uitdoen. En dat laatste was heel snel nodig aangezien het veel te warm was om te rijden! Zelfs voor ons in de auto was het snikken en blazen van de hitte!

Maar na enkele stops bij de bevoorradingen ging het altijd weer een beetje beter om de rit verder te zetten naar de top van de col! En na veel zweten en zwoegen kwamen ze dan uiteindelijk aan op de col de Pontis! Het was een hele steile col maar ze hebben het toch maar gedaan hé!

Daarna was het bergaf richting col de Pra Loup, een col die ze elke dag zouden moeten beklimmen om terug in ons TOH dorpje aan te komen. Ook al is deze col minder zwaar dan de andere, toch mag deze col zeker niet onderschat worden. De laatste loodjes wogen letterlijk het zwaarst aangezien de laatste 500 meters nog serieus bergop was maar gelukkig zien ze al snel de vlaggen van ons dorpje en dat geeft hen dan toch nog een laatste boost om door te zetten 😉

Nadat iedereen aangekomen was gingen we richting onze eigen logeerplaatsen om ons op te frissen om daarna terug samen te komen om te gaan dineren.

Die avond gingen we eten in een restaurant dat speciaal voor Tour of Hope elke avond een menu aanbood. Het was eerst een stukje paté met een slaatje en als hoofdgerecht een aardappelschotel met eend. Als dessert kon men kiezen tussen fruitsla, crème brulée of pannenkoeken.

Na het avondeten was het richting bedje.

Vrijdag 4 juli: Col de Vars

Vandaag viel het weer tegen. Qua temperatuur was het goed om te fietsen maar spijtig genoeg begon het al snel heel hard te regenen met felle windstoten wat het natuurlijk veel zwaarder maakte om de col de Vars op te rijden. Bewonderenswaardig is toch iedereen op de top geraakt. Spijtig genoeg waren er wel enkele die onderkoeld waren maar gelukkig hadden we een EHBO kit mee met thermische dekens zodat onze fietsers zich konden opwarmen zoveel mogelijk was. En gelukkig konden ze zich ook verwarmen met een kopje koffie.

Na een poosje gerust te hebben en zo goed mogelijk opgewarmd te zijn reden ze allen terug richting Pra Loup.

Ik had echt medelijden met hen toen ze in zo’n rotweer moesten fietsen maar ik was dan ook super blij en mega fier op mijn vrienden dat ze het toch allemaal hebben uitgehouden en veilig en wel weer aangekomen zijn in Pra Loup! Ik had na gisteren al enorme bewondering voor hen maar die werd vandaag alleen maar groter en groter door wat ze hier allemaal bereikt hebben!

Voordat de Pasta Party begon kregen we eerst nog een woordje van Luc van Haute (algemeen directeur van STK) om iedereen aan te moedigen voor de laatste dag morgen.

Het was een heel gezellige avond!!!

Zaterdag 5 juli: Col de la Bonette

Vandaag was het de laatste bergrit maar het beloofde wel de speciaalste te worden aangezien we de hoogste berijdbare berg van heel Europa zouden beklimmen! Gelukkig was het weer een prachtige dag met perfecte temperaturen om te rijden dus het beloofde een mooie te dag te worden!

Vermits vandaag iedereen de Bonette ging beklimmen, was er afgesproken dat de ganse groep deelnemers gezamenlijk naar de voet van de col de la Bonette zou rijden. Daar werd dan een groepsfoto genomen vooraleer ieder aan zijn eigen tempo aan de beklimming begon. Eens aangekomen aan de voet van de col werden er veel foto’s gemaakt met het bordje van col de Bonette en natuurlijk ook veel groepsfoto’s. Nadat iedereen zich bevoorraad had vertrokken ze. Zoals altijd bleven mama en ik onze eigen groep volgen. En het werd weer een zware bergrit want ook al is deze col minder steil, het is ENORM lang en soms uitzichtloos eer je boven bent. De opluchting was dan ook zeer groot dat iedereen het gehaald heeft! Er werden uiteraard veel foto’s genomen aan de steen van de col de la Bonette zodat ze thuis konden laten zien dat ze wel effectief waren aangekomen op de top 😉

En dan was het weer richting Pra Loup.

Nadat de laatste waren aangekomen begon de slotceremonie.

Eerst was er een dankwoord van Luc en de bekendmaking van het totale bedrag dat werd ingezameld voor Tour of Hope. Dit werd gevolgd door getuigenissen van enkele mensen waarom zij meededen aan Tour of Hope.

Als laatste werden er mensen in de bloemetjes gezet door de Stichting zelf: de persoon die het meeste geld had bijeengezameld, de enige vrouw die de 3 grootste ritten van de voorbije dagen had gereden. (elke dag had men keuze tussen de grote rit of een kleinere rit die minder zwaar was).En als laatste werden mama en ik ook in de bloemetjes gezet omdat wij als vrijwilligers heel de week hadden meegeholpen. Dit was natuurlijk totaal onverwachts en totaal niet nodig maar is natuurlijk altijd heel leuk om te horen 😉

Diegene die vooral bedankt moeten worden zijn alle deelnemers die elke dag tot het uiterste zijn gegaan om de finish te bereiken!

Ik ben dan ook ENORM fier op mijn vrienden van STK voor alles wat zij deze week bereikten! Ze zagen het vaak niet meer zitten tijdens de ritten maar ze hebben het toch maar mooi gedaan! Als je niet bent mee geweest kan je het echt niet voorstellen hoe zwaar dit geweest is voor hen!

Na de slotceremonie zijn we naar de match België-Argentinië gaan kijken.

Na de match begon dan ons afscheidsfeestje! Het werd een enorm leuk feestje vol muziek, dans en heel veel plezier samen!

Mama en ik hebben er zoooooooo hard van genoten deze week en willen dan ook de Stiching Tegen Kanker bedanken dat we dit speciale evenement mochten meemaken! Wij gaan sowieso elk jaar weer mee als bezemwagen 😉

Het was een fantastische week vol plezier, genot maar vooral een waaier van emoties want net zoals Levensloop was het elke dag heel emotioneel. Een week boordevol speciale herinneringen om nooit meer te vergeten ❤

DANK U PETER, LIESBET, PASCAL, LUC, HILDE, SARAH, GREG, STEVEN, KATLIJN, ERIK, MYRIAM, SERGE & DANNY VOOR DE SUPER FIJNE EN LEUKE WEEK SAMEN ❤ ❤ ❤

xoxo

Domi